Лиза жұмыстан шықты, такси шақырып, көліктің келуін күтіп отырды. Күн жылы болатын, Лиза өз ойларында болды, ол үйге қайтқысы келмеді, күн өте тамаша болды, ол қайда да болса демалғысы келді. Бірақ көлік келіп жетті, ол еріксіз тұрды да, оған жақындап кетті. Қыз есікті ашып, отырып, алдын ала жоспарланған маршрутпен жүріп кетті.
Көлікте тыныштық болды, тіпті музыка да ойнаған жоқ, ол артқы айнаға қарады, кейін телефонына қарап, таксиге отырғанын, ал шын мәнінде ол белгісіз ер адаммен келе жатқанын түсінді. Ол артқы айнадан оған қарап отырды. – Филипп, – деп таныстырылды ол.
Ер адам шынымен Лизаға ұнады. – Лиза, – деп таныстырылды қыз, және не істеп жатқанын ойлады, себебі бұл маньяк та болуы мүмкін. – Қорықпа. Саяхаттайық па? Әңгімелесейік пе? Лиза, бір сәт бұрын бұл маньяк болуы мүмкін деп ойлаған, оның ұсынысын қабылдайды. Барлық түнді бірге өткізді, қала бойынша серуендеп.
Бір айдан кейін ол бірге тұруды ұсынды, бірақ Лиза ата-аналарын жалғыз қалдыруға болмайтынын айтты. Филипп өзінің таңдағанынан 10 жасқа үлкен болғанымен, жас айырмашылығы оларға балаларша көңіл көтеруге кедергі келтірген жоқ.
Ол оны жұмыстан алып, екеуі бірге таң атқанын күтетін болды, сағат 5-те ол оған гүлдер әкелуге барады, оған қоңырау шалып, балконға шығуын сұрап, гүлдерді сыйлайтын. Лиза осы бейтаныс адамға ғашық болды, мұндай сезімдерді ол бұрын-соңды сезінбеген еді. Сол күні Лизаға біреу қоңырау шалды. Нөмір жасырынып тұрған еді, ол күмәнмен телефонды көтерді. – Лиза? – әйел дауысы болды, Лиза тіпті сәл қорқып кетті.
– Бұл Стелла, Филипптың әйелі, менің күйеуімді тыныш қой да, оның өмірінде енді көрінбе. Мен жүкті болдым, және ол мені сүйеді. Лиза сол кезде не болып жатқанын түсінбеді, Филипп оны қалай осылай істей алады деп ойлады. Сол сәтте қоңыраумен бірге ол оның өмірінен жоғалып кетті. Ол әлі де сол керемет адаммен өткізген қуанышты күндерді еске алатын, бірақ ол оны мәңгі есте сақтап қалды – ол оның емес.
