Нина Ивановна ұлын, Анатолийді, жалғыз өзі өсірді, өйткені күйеуі оны босанғаннан кейін тастап кетті. Бірақ ол ұлын лайықты етіп тәрбиеледі, Анатолий еңбекқор болып өсті, әскерден кейін зауытқа жұмысқа орналасты. Бірнеше ай өткен соң, ол Наташамен танысты.
Наташа сондай сұлу еді, Анатолий оған бірден үйленді. Нина Ивановнаға да Наталия ұнады – сыпайы, тыныш қыз. Оның ұзын кірпіктері және ашық-қоңыр көздері бар еді.
Наташа қайын енесімен жақсы тіл табысты, өйткені олар бір бөлмелі шағын пәтерде тұрды. Бірақ Наташа ештеңеге шағымданбады, өйткені бұрын педагогикалық университеттің жатақханасында тұрған еді. Ол жақсы оқыды және үйде қайын енесіне барынша көмектесті. Асүй мен жуынатын бөлмені бөліспей, кезекпен пайдаланатын.
Бір бөлмелі пәтерде тұру тар болса да, амал жоқ еді. Бір жылдан кейін ұлдары, ал екі жылдан соң қыздары дүниеге келді. Үлкен отбасы үшін бір бөлмелі пәтерде өмір сүру қиынға соқты.
Балалар кішкентай кезінде түнде жылап, таңертең жұмысқа баруы керек әкесі мен әжесіне ұйықтауға мүмкіндік бермейтін. Сол кезде Нина Ивановна өз кәсіпорнының директорына барып, еңбек ардагері ретінде пәтер сұрай бастады.
Оған пәтер беруге уәде берілді, бірақ әзірге оны кезекке қойып, уақытша пайдалануға үлкен үйден бір бөлме бөлді.
Жас отбасы жағдай сәл жеңілдеу болсын деп сол бөлмеге көшіп барды. Алайда көп ұзамай Анатолий отбасын тастап кетті.
Оның дүкен иесі – өзіне жақсы қарайтын, үлкен пәтері бар жалғызбасты әйелмен қарым-қатынасы басталды. Анатолийге енді балалардың жылауынсыз тыныш ұйықтау немесе таңғы ас дайындау туралы ойлаудың қажеті жоқ еді – бәрін жаңа сүйіктісі шешетін.
Дегенмен, ол алиментті уақтылы төлеп тұрды, сондықтан балалары аш қалған жоқ.
Нина Ивановна ұлының қылығына ұялып, балалардың әкесіз өсетініне қатты қынжылды.
Осы кезде қайын енесі қатты қорқа бастады – Наталья ашуға мініп, оны пәтерден қуып жіберуі мүмкін деп ойлады. Өйткені ол да сол жерде тіркеуде болған, әрі балалары да осында тұратын.
Жаман ойлардан әжейдің жүрегі сыр беріп, инфаркт алып, ауруханаға түсті. Бірақ мейірімді Наташа бірден оның қасына жетті, қайын енесіне қамқорлық жасай бастады.
Ол дәрігерлерді Нина Ивановнаны үйге қайтаруға көндірді, себебі әжей ауруханада өлуге қатты қорқатын, ал бұл қорқынышын Наташа білетін.
– Наташа, балалармен бірге менің үйіме көшіп келіңдер, мен тірі кезімде, – деп қайын енесі өзі ұсыныс жасады.
Наталья көшуге келісті. Балалар әжесінің жағдайы нашар екенін түсініп, шуламауға тырысты. Наташа бар күшін салып, қайын енесінің денсаулығына қамқор болды.
Нина Ивановна да осындай тамаша келіні барына қуанды. Ал Анатолий болса, жаңа махаббатына басымен кіріп кеткені сонша, анасын сирек барып көретін. Ол әрдайым бос емес еді – бастығымен кездесуге уақыт тапса да, анасына келуге уақыты болмайтын.
Бір ай өткен соң, қайын енесі өмірден өтті. Өз төсегінде, өзі қалағандай.
