Лера мен Тимофей белгіленген уақыттан бір сағат бұрын келді. Олар түні бойы ұйықтай алмады.
– Сіздер бұған сенімдісіздер ме? – деп сұрады балалар үйінің директоры. – Балалар ойыншық емес, ертең қайтаратын. Олар ата-анасынан айырылды, мұны тағы қайталауға болмайды.
– Біз бұл сәтті ұзақ күттік. Сенімді болыңыз, біз дайынбыз! Біз ұл баланы алғымыз келеді, мүмкіндігінше бір жасқа дейінгі, – деп сенімді түрде айтты Лера.
– Балалар – тауар емес, оларды белгілі бір өлшемдер бойынша таңдауға болмайды. Сіздердің ойларыңыз мені алаңдатып отыр.
Тимофей әйелін иығынан құшақтап:
– Бізді кешіріңіз! Біз әрқашан ұл баланы алғымыз келді, бірақ сіз дұрыс айтасыз. Жүрек пен сезімге сүйене отырып таңдау жасау керек, – деді.
Директор оларға бірнеше қосымша сұрақ қойды, содан кейін олар балаларға қарай бет алды. Бөлменің бұрышында кішкентай Настя жылап отырды. Оның анасы бірнеше апта бұрын жол апатында қаза тапқан. Ол да сол көлікте болған, бірақ ғажайыптың күшімен аман қалды, денесінде бірде-бір сызат жоқ еді.
– Ол оянып, анасын іздейді. Не істерімізді білмейміз, – деді қызметкерлер, оны ойыншықтармен алдандыруға тырысқан.
– Біз оны жақыннан көргіміз келеді, – деді Лера батыл түрде.
– Қазір оны мазалаған дұрыс емес. Ол тіпті біздің қызметкерлерге де үйренген жоқ, бәрінен қорқады.
– Өтінемін! Бізге мүмкіндік беріңіз.
Директор Лераның көзіне қарады. Онда оны көндіруге мәжбүр еткен бір нәрсе бар еді. Олар Настяға жақындады. Лера оған асыға барып, абайлап қолын созды.
– Қымбаттым, қорықпа, өтінемін.
Директордың сөздері рас болып шықты. Бейтаныс адамдарды көрген Настя одан да қатты жылай бастады. Бірақ бір минуттан кейін ол Лераны зерттей бастады, үлкен ашық көзімен қарап. Бала жылауын тоқтатқан кезде, Лера оны тағы да құшағына алуға әрекеттенді.
Настя аздап қолын созды, ал Лера оған қарай еңкейгенде, қыз да алға ұмтылды. Лера көз жасын әрең ұстап, оны құшақтады.
Настя тынышталып, бірнеше минуттан кейін тәтті ұйқыға кетті.
Балалар үйінің қызметкерлері өмірлерінде талай нәрсені көрген еді, бірақ бұл көрініс олардың жүрегін ең қатты елжіреткен сәттердің бірі болды.
Бала өз жаңа ата-анасын танығандай болды. Олар бұрын ұл баланы қалап келгендерін мүлде ұмытқан еді. Енді бұл маңызды емес еді – олар өз сәбилерін тапқанын сезді.
Құжаттар рәсімделіп жатқанда, ерлі-зайыптылар Настяның жанынан бір елі ажырамады. Қыз да оларға үйреніп қалды, сондықтан әр қоштасу қиындай түсті. Лера мен Тимофей бақыттан басы айналды.
Алайда көп ұзамай, Настяның туған күнінде, Лера өзін нашар сезінді. Тимофей дәрігер шақыртты, ал ол күтпеген жаңалық жеткізді – Лера жүкті еді. Қосымша тексерістерден кейін олар егіз баланы күтіп жүргендерін білді.
Бірнеше жыл өтті. Настя мен оның бауырлары үй ішінде жүгіріп, ойыншықтарын шашып, ата-аналарын мазалап жүрді. Лера мен Тимофей оларды сүйсіне қарап, жүректерінің түбінен ризашылық білдіріп, тағдырға алғыс айтты.
