Зоя балалар үйінде өскен, ол тез тұрмысқа шықты. Ерекше таңдау жасамады, сондықтан көпшіліктің ойынша, соның зардабын тартты. Ол түн ішінде күйеуінің мас күйінде келгенін көтере алмай, құрбысының үйіне қашып келетін. Өйткені ол жағдайда күйеуі қол көтеруі де мүмкін еді.
Өзіне атты өзі таңдады, бір азап шеккен әулиенің құрметіне қойғанын айтатын. Шынымен де, ол өмірден азап шеккендей еді. Бірақ оның төлқұжаттағы аты, бәлкім, Забава немесе Звенислава болған шығар. Ата-анасын ешқашан көрмеген, іздемеген де, өйткені бала кезінен оларға ренжіп өскен.
Күйеуінен кеткісі келмеді, дегенмен өзінің жеке пәтері бар еді, қайда барарын білетін. Оның үстіне, ол ұрып-соғылған әйел сияқты көрінбейтін, керісінше, әрдайым көңілді жүретін, дәл өзінің шын есіміне сай болатын.
Ауыл ішінде сыбыс тарады: Зояның күйеуі кетіп қалыпты, бірақ оны өзімен бірге алып кетпепті! Өзі теңізге демалуға аттанған, ал Зоя үйде қалған – біреу жұмыс істеуі керек қой. Бірақ Зоя ренжігенін білдірмеді. Бәрі оны аяй берді: үйдің де, жұмыстың да бар шаруасын жалғыз өзі істеп жүр.
Күйеуі кетер алдында қора салып берген, ағаш шебері ғой. Ал Зоя болса, ауылда шын мәнінде қасиетті азап шегушіге айналды. «Бақытсыз Зоя» – оны осылай атайтын.
Ал күйеуі ше? Мәңгілік маскүнем, қол көтергіш! Қайран, Зоя! Бірақ бәрі белгілі бір күнге дейін жалғасты. Бір күні оның енесі келді – ол байсалды, беделді әйел еді. Отбасының жайын білу үшін келген. Бірақ ол ешкім көрмеуі тиіс нәрсені көріп қалды.
Ол кіргенде, «қасиетті азап шегуші» төсекте көңілдесімен жатқан! Ал ұлы сол уақытта жұмыста еді. Енесі соншалық айқайлады, бүкіл ауыл естіп қойды. Міне, сендерге қасиетті жан!
Нәтижесінде, ауыл Зояны айыптай бастады. Тіпті соңынан түкіріп кететіндей болды. Бірақ сенесіз бе, оны кім қорғады? Дәл сол күйеуі – «тиран» мен маскүнем! Ол өсек таратқандармен сөйлесіп, олардың сөзін басып тастады.
Ал олар ажырасты деп ойлайсыз ба? Жоқ. Әлі бірге тұрып жатыр. Тіпті енді теңізге бірге кететін көрінеді – екеулеп.
