Игорь мен Люба бір-бірінің қарсысында тұратын. Жылдар өте олар өзара ерекше белгілер ойлап тапты. Терезеден бір-бірін көргенде, Люба алақандарын әйнекке қойып, осылайша амандасатын.
Игорьдің әйелі мен екі баласы бар еді, ал Любаның да өз отбасы болатын. Екеуі бір зауытта жұмыс істеп, сол жерде жақындасып, кейін бір-бірінен ажырай алмай қалды. Олар кейде қонақүйде, кейде Любаның құрбысының үйінде кездесетін.
Люба жастайынан кез келген ортаның көркі болатын. Ол екі тұрмыс құрмаған құрбысымен жақсы араласты, олар үнемі барларда немесе мейрамханаларда бас қосатын.
Мұндай басқосулар Любасыз көңілсіз өтетін, сондықтан ол әрдайым құрбыларымен бірге болатын. Күйеуі Андрей тыныш, сабырлы адам еді, әйеліне қарсы бір ауыз сөз айта алмайтын.
– Нағыз жасық жан, – деп Люба бірде күйеуін құрбыларына сипаттап берген.
Андрей ешқашан әйеліне ашық наразылық білдірмейтін, бәрін іште сақтайтын. Ол әлдеқашан Любаның көршісі Игорьмен көзіне шөп салып жүргенін сезген. Кейде тіпті оған астарлап жеткізгісі келетін.
– Терезедегі анау еркек кім? Қашан қарасам, маған қарап тұрады. Байқап қалсам, бірден ғайып болады. Кездейсоқ сенің жігітің емес пе?
– Қойшы, сандырақтамашы! Мен саған өмір бойы адал боламын. Мен сені сүйемін ғой, – деп Люба өтірік айтатын.
Оның Игорьмен қарым-қатынасы 27 жылға созылды. Игорь әйелін алдады. Ол да бәрін сезетін, бірақ Андрей секілді үнсіз қалуды жөн көрді. Өйткені күйеуін жоғалтудан қатты қорқатын.
Люба Игорьмен кездесудің амалын табу үшін түрлі сылтау ойлап табатын. Құрбылары да оған көмектесіп, жиі Андрейді алдайтын. Бірақ ол ақымақ емес еді – терезедегі барлық ишараларды әлдеқашан түсініп қойған.
Оның күдігі күшейе түсті. Ақыры, Андрей тіпті өз қызынан да шүбәлене бастады.
Сөйтсе, ол күмәндануда қателеспепті.
– Бөтеннен тапқан екен, – деп ауыр күрсінді ол.
Диванға қисая кетті. Қайғыдан жүрегі сыр беріп, соғуын тоқтатты…
Люба жесір қалды, бірақ бұл оны аса қынжылтқан жоқ. Ол Игорьмен кездесіп, оған бірге тұруды ұсынды.
– Жоқ. Біз сенің күйеуіңнің өліміне себепкер болдық. Әйеліме де дәл солай істеуге арым жібермейді. Оны аядым, бірақ әрдайым жақсы көрдім. Сенің күйеуің бәрін білді. Ол бізді ұстап алды. Сол азап оны іштен жеп қойды, – деді Игорь ауыр күрсініп.
– Сандырақтама. Менің күйеуім ақымақ болатын. Ол түк білмеді, сондықтан біздің еш кінәміз жоқ, – деді Люба немқұрайлы.
Игорь орындықтан тұрды да, үйіне, әйеліне қарай бет алды. Бұл – олардың қарым-қатынасының соңы еді. Ол өзін кінәлі сезінді, ал Люба құрбыларымен бірге барларда көңіл көтеруді жалғастыра берді.
