Мен жүкті болдым, қазір 7-ай. Өзімді осылай болуым қатты ұнайды, әсіресе менің кішкентайым өсіп, дамып жатқанын түсінгенде, ол толық дайын болып туғанға дейін. Жақында достарыммен сауда орталығында кездестім, олар дүкендерде жүрді, ал мен күйеуімді күтіп, сауда орталығының ішінде бос жүрдім.
Қыздар мені фудкортта оларға қосылуға шақырды. Менің аяғым қатты ауырып тұрғандықтан, мен келістім. Бардық та отырып, жаңа танысым Ира қолын менің ішіме қойды. – Қымбаттым, сенімді бол, жүкті болу – өмірдегі ең керемет кезеңдердің бірі. – Білемін, – деп күліп жауап бердім, – мені тек күйеуім емес, оның бүкіл туыстары да қолдарында көтереді, өзім туралы айтпай-ақ қояйын…
- Бақытты екенсің, бәріне бірдей бақыт жетпейді. Ира өзінің босану алдындағы оқиғасын айтып берді, ол мені қатты таңғалдырды. Ира жүкті екенін біліп, басшылыққа хабарлаған кезде, оны бірден жұмыстан шығарған, декретке шығатын қызметкерлерге қажеттілік болмаған. Ал Ира бұл жағдайды сыйлық ретінде қабылдап, өзіне ұнайтын істерге – тігу, сериалдар көру, кітаптар оқу сияқты хоббилеріне толығымен уақыт бөлуді шешкен. Күйеуі оған баласына қажетті заттарды сатып алуға рұқсат бермеген. “Туған соң сатып аламын, сен туысыңда боласың”, – деп айтқан. Арба, төсек, пайдаланылмаған бөтелкелер, емізіктер мен басқа да ұсақ-түйектерді бізге қайынсіңлісі сыйламақшы болған, тек бәрін дақтар мен шаңнан тазалап қою керек екен.
Акушерлік ауруханаға кетер алдында Ира тек бір сөмке ғана жинап үлгерген. Қалған заттар туралы уайымдамауға өтініш білдірген. Бедері кеміген әйелге тіпті киімдерін жуудан да бас тартуға тура келген.
Ол неге бұл әңгімені айтып отыр? Себебі киімдері барабанда тұрып қалған, ал баласы затсыз және тіпті ештеңе жоқ болып қалды. Босанған күні Ираның күйеуі ауруханаға жұмыс орнынан тікелей келді. Ол екі жұмыста да істеген, себебі баланы асырау үшін ақша керек болды. Фотоаппаратты үйде қалдырып, туыстары да айналшықтап жүрді.
Үйге қайтып келгенде, Ира бәрін бұрынғыдай тапты, тек түтін тартқан және анағұрлым лас болды. Оны айтудың қажеті жоқ деп ойлаймын, бірақ күйеуінің әпкесінің сыйлаған заттары бұрышта ластанып жатқан күйі тұрды. Баласын киіндіруге ешнәрсе болмады. Бақытымызға орай, Ираның достары оған нәрестесіне памперстер мен киімдер сыйлады.
Сол күні Ира қуаныштан секіргенше, туыстарын таспен ұрып, күйеуін асуға асыққан болар еді… немесе оған развод жасап, кейін асқан болар еді. Ирониясы, Ираның анасы оны аяушылық танытып, жүкті кезінде осы мәселелерді шешпегені үшін кінәлады, себебі оның бос уақыты болған – 9 ай бойы ештеңе істемей отырды. Білесіз бе, осы оқиғадан кейін мен де сумка жинап, босану үйіне баруды, бәрін ретке келтіріп, 2 айдай солай отырып шығуды ойладым, сенімді болу үшін.
