Лидияның анасы қайтыс болғаннан кейін, әкесі қарттар үйінде болды, ол өзі сонда баруға шешім қабылдады. Енді Лидияны үлкен жұмыс күтіп тұрды – құпия бөлмені ретке келтіру.
Олардың үйінде кішкентай бөлме болатын, ол жерге анасы ешкімді кіргізбейтін. Лидияның отбасы бай адамдардың қатарынан еді. Әкесі барлық жалақысын анасына беретін, ал анасы түрлі мата, киім, жарма, қағаз сияқты заттарды сатып алып, сол бөлмеге жинай беретін. Және ешкімді ол жерге жақындатпайтын.
Анасы барлығын алдын ала жинақтап жүрді, өйткені қиын кездер келуі мүмкін деп сенетін. Ол отбасының ештеңеден таршылық көрмеуі үшін бәрін алдын ала дайындап қоюды өз міндеті санады.
Көбінесе Лидия өз киімімен мектепке баруға ұялатын. Киімдері тозған, түстері оңған, жамаулары көп немесе мүлде тар болатын. Бірақ анасы бөлмеден дұрыс киім алып берудің орнына, ескі маталардың қиындысынан жамау салып беретін.
Лидия өсіп, университетке түскенде, жамау салу одан бетер ұят болды:
– Анашым, мен бөлмеде үйіліп жатқан киімдерді білемін, оларды не үшін сақтап жүрсің? Мен бәрібір өсіп кетемін, олардың жартысы қазірдің өзінде кішкентай, ал мен бірде-біреуін кимедім.
– Сен ештеңе түсінбейсің, бұл – қор.
– Қандай қор? Біз бір-ақ рет өмір сүреміз, кейін бұл киім ешкімге керек болмай қалады ғой.
– Немерелеріңді дүниеге әкелген кезде мені түсінесің, сол кезде бұл киімнің қаншалықты қажет екенін ұғасың.
Бірақ Лидия жеке өмірін құра алмады. Бір кезде көрші жігіт Сашка деген жігіт болған. Әскерден оралған соң, ол Лидияға көңіл бөле бастады. Бірақ ата-анасына Сашка ұнамады:
– Ол тым үнемсіз көрінеді. Ақшасын бейберекет жұмсайтын шығар, саған лайық емес.
Ата-анасы барлық жігіттерді осылайша қорқытып, жылдар өте берді, бірте-бірте Лидияға ешкім көңіл бөлмейтін болды. Сөйтіп, ол өз отбасын құра алмады.
Лидия заттарды ақтара бастады. Жап-жаңа балалар киімінің үйіліп тұрғанын көру жанға батты. Өйткені кезінде оған дәл осы киімдер ауадай қажет болған еді. Бірақ енді бұл киімдерді киетін ешкім жоқ – балалары да, немерелері де болмады.
Лидия анасы жинаған ақшаны табамын деген үмітпен заттарды ақтара бастады. Бірақ түк те таппады. Содан кейін ол бүкіл жүн жіптерді жинап, бір нәрсе тоқып, жүйкесін тыныштандырмақ болды.
Жіпті тарқата бастағанда, кенеттен бір нәрсені байқап қалды. Сөйтсе, анасы барлық ақшаны түтікше етіп орап, жіптердің ішіне тығып қойған екен. Лидия тез арада барлық шумақты тарқатты да, қомақты қаражат жинап алды.
Әйел ескі пәтерді сатып, табылған ақшаны қосып, жаңа пәтер сатып алды. Бірақ бәрібір ештеңе өзгермеді – Лидия жалғыз болған еді, жаңа пәтерге де жалғыз көшіп барды.
