Микола қанша машинаны іске қосуға тырысса да, ештеңе шықпады. Оны қызметтік тұраққа қалдырып, ол аялдамаға бет алды, бірақ іс шұғыл еді: ол өз фирмасының филиалдарының біріне асығатын.
Жалпы, кеші оған бұзылды, ол тек қоғамдық көлікте орын болса деп ойлады. Автобусқа көп орын болды, ол терезенің жанында отырды. Миколаның алдында қырық бес жасар әйел отырды.
«Ол маған қайдан таныс…», — деп ойлады ол. Әйел, өзіне қарай қарағанын сезіп, Миколаға қарады, оның көздері жарқырап кетті. – Коленько, сен ержетіпсің, көп уақыт көрмедім! Ол дауысына қарап түсінді, әрі бұл күлкімен шатастыру мүмкін емес еді… бұл тәтей Ира… Миколай қиын оқушы болған, бірақ әрқашан жақсы оқыған.
Осы жолы тағы да сабақта ақымақтық жасап күлді. Директордың кабинетіне ата-аналарын шақырды. Кабинеттен тік тұрып, басын жоғары көтеріп шықты. Есіктер жабылды — ол мұңайып қалды. Сол кезде қасына тәтей Ира келіп, үгіт-насихат айтудың орнына бірнеше жылы сөз айтып, оны қолдады.
Әңгімемен қатар ол арнайы сұйықтықпен еденді мұқият тазалап жатты. – Тәтей Ира, неге сонша тырысып жатырсыз, жақында сенбілік болады, бәрін өзіміз жасаймыз! – Егер мен жасамасам, сізге одан да көп жұмыс істеуге тура келеді. Сонымен қатар мен бәрін асығыс жасамаймын, осындай мінезім бар. Колі осы сөздерден ыңғайсызданып кетті.
Сол уақыттан бастап ол тәтей Ираға көмектесіп жүрді, ал ол әрдайым бәріндей жылы қарсы алатын. Ол өте әділ еді. Мұны суперқабілет деп санауға болады. Қалай екенін түсіну қиын, бірақ ол әрқашан қажетті жерде, қажетті уақытта болар еді.
Соңғы рет үлкен сынып оқушыларымен бірінші сынып оқушысының арасында төбелес болды, себебі ол оларға ақша бермеген екен, ал тәтей Ира оның үшін қорғалған, үлкен балалар баланы ұрып жатқанда. Ол оларды сумен шапалақтап жіберді. Олар оған әдепсіз түрде сөз айтты… ал келесі күні оны жұмыстан шығарды. Бірақ оны қорғаған балалар, мұғалімдер, тіпті ата-аналар да болды.
Ол кеткенде, бір баладан: «Неліктен бұны істедіңіз?» — деп сұрады. Сонда ол: «Кім, егер мен емес. Әдетте әлсіздерге көмектесу керек. Бұл ар-намыс мәселесі» деді. Коля бұл кеңесті өмір бойы ұстанып жүрді. Міне, көптеген жылдардан кейін олар қайтадан кездесті. Олар сөйлесті, ол әлі де болса тазалаушы болып жұмыс істейтінін және университетте екенін, орта және әріптестерімен көңілі толатынын айтты.
Ол Коляның сыныптастарын сұрастыра бастады. Ол барлығын есте сақтапты. Аялдамада тәтей Ирамен бірге шықты. Кездесу оған ұнады, әрі ол одан да көп сөйлескісі келді. Тәтей Ираның үйінің жанында гүлдер дүкені болды.
Ол оған бес минут күтуін сұрады. – Әйеліңе гүл алғың келе ме? – деп сұрады тәтей Ира, – Қандай жақсы жігітсің! Ол үлкен ақ раушан гүлдерінен тұратын букетпен қайтып келді де, оны тәтей Ираға ұсынды. Ол жылап, әдемі гүлдерді әрең ұстап тұрды. – Құрметті тәтей Ира. Барлығыңызға рахмет, сіз сияқты адамдар өте аз. Менің жұмысымда жұмыс істеңізші. Сенімдімін, сізбен араласу ұлым үшін пайдалы болады!
